پرنیان
باغبانم ولی در باغ من جز نرگس نمی روید بنفشه ها از تاب شب شب های غیبت در اضطرابند و سوسن و یاسمن پیامبران حسن تو در گلزار خرامیدن را سرو از تو آموخت و جامه دریدن را غنچه از من عاشقم وجز نام تو ترجمانی برای عشق نیافتم سوختن پیشه ی من است اما نه به پای شمع های شب های رنگی در رثای پروانه های سوخته پر جمعه ها را دوست دارم نه چون از کار و مشغله فارغم چون همه را مشغول تو می بینم موسیقی همان تکرار موزون و ضرباهنگ نام تو در دستگاه شور است نوشتن نیکو صنعتی است اگر با میم آغاز شود و تا یاء بخرامد برگرفته از ندبه های دلتنگی رضا بابایی
نوشته شده در سه شنبه 89/4/22ساعت
7:30 عصر توسط گلبانگ نیازی نظرات ( ) |
Design By : Pichak |